Moeder wat is het hier heet!

Lieve allemaal!
We zijn er! Veilig aangekomen op een snikheet vliegveld en diep in de donkere avond door de jungle naar Paramaribo gebracht, ben ik nu na een dag nog steeds niet helemaal geaklimatiseerd. Het is hier echt vreselijk warm en als je je eigen tempo niet aanpast aan dat van de mensen hier (en dat is heel langzaam!) loop je heir als je niet uitkijkt tegen een oververhitting aan!
Het huisje waar we verblijven is van mevrouw Cheng, beter bekend als Oma Cheng; een echte surinaamse die al 30 jaar zorgt voor onderdak voor stagaires (haar 'meisjes') en zowel ons als onze euro's hartelijk ontvangt als we 's avonds moe en bezweet aankomen op de Stoelmanstraat. Inmiddels hebben we al veel lol met haar en de meiden die in het huis tegenover ons wonen; Sophie en Wanda die we al kennen vanuit Utrecht en Irene en Rosanne die ook bij hen in huis wonen. Het is een leuk studentenhuis met vier kamers en een prachtig balkon en over 10 dagen (als sophie en irene vertrekken) mogen we hun kamers betrekken.
De eerste indrukken van Suriname hebben we vandaag opgedaan. De mensen zijn hier naast de overweldigende natuur misschien wel de grootste attractie; wat een diversiteit en zoveel cultuur in zo een klein 'dorp'(zoals de surinamers paramaribo zelf zien). Heel mooi om te zien. Helaas zijn we zelf ook attracties en mensen toeteren geregeld vanuit hun auto naar ons bakra's. Vandaag zijn we na een heerlijk ontbijtje voor het eerst naar de grote markt geweest. Echt een belevenis! Je kunt je hier tegoed doen aan een willekeur van voor mij nieuwe groenten en fruit en we hebben er dan ook flink op los geproefd. Mash is hier heel goed in en het wordt mijn streven in ieder geval iets van deze goede eigenschap over te nemen. De eerste grenzen mbt mijn vissenangst zijn ook al overschreden; ben rakelings langs uitstekende staarten van vissen in bakken gelopen en kon het zelfs niet laten expliciet te gaan kijken naar een dode vis die ik ook al in mijn reisgids had gezien (hele grote!). Komt wel goed dus daarmee. Verder hebben we heerlijk rondgestruind, ben ik alweer verbrand (had echt goed gesmeerd), hebben we fietsen geregeld en zijn we alvast gaan kijken in de ziekenhuizen waar we co-schap gaan lopen. Het sLands waar ik naartoe ga is erg verpauperd, maar moet zeggen dat ik de poli (tussen de palmen met de wachtruimte onder een groot afdak buiten) wel echt gaaf vond om te zien. De verhalen die de ronde doen over gyn in het sLnads zijn misschien op sommige punten een beetje scary, maar heb er veel zin in en ga het gewoon allemaal maar over me heen laten komen. Mash zit in een prachtig ziekenhuis, het St Vincentius. Het gebouw imponeert al vanaf de straatkant en binnen is het veel moderner dan het sLands. Haar arts was er nog (die van mij stond op OK en kon ik dus niet spreken helaas) en dat bleek een superaardige man; komt helemaal goed met haar co-schap dus!
Bij terugkomst in de kamer stond er een grote ventilator voor ons klaar en een nieuwe klamboe voor mijn bed (vannacht hebben we heel knus samen onder de babyblauwe klamboe van Oma CHeng geslapen :). Reden genoeg om even in te storten en om half 4 wakker te schrikken. Vanavond lekker uit eten (dat is hier bijna goedkoper dan zelf koken als willen we dat wel heel graag van oma cheng gaan leren!) en daarna onze eerste salsales! Volgende week beginnen de nieuwe cursussen en kunnen we dus fijn instromen. Ben benieuwd hoe soepel deze extreem hollandse heupen van mij willen worden ;) Morgen naar de vreemdelingendienst en dan ons eerste weekendje weg naar de Marrowijnerivier; echt heeel veel zin in!
Ik houd jullie op de hoogte; misschien in het vervolg op een gedeelde site met masha; mashaenelize.whereareyou.net.
Tot mails!!

liefs, Lies