De verloskamers!
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Elize
10 April 2006 | Suriname, Paramaribo
Ai! Daar ben ik weer!
Nu sinds 1 week actief als bijna verloskundige co-assistent op de verloskamers van het 's Lands Hospitaal te Paramaribo en dus hoog tijd voor een kijkje in keuken!
Van tevoren wel weer een beetje zenuwachtig, want waar ik voordat ik begon aan de gyn periode al een beetje banggemaakt werd door verhalen over bitchie zusters en terror hoofdzusters daar, werd mij gezegd dat het op de VK nog wel een stukje erger zou zijn. De eerste voorspelling bleek mee te vallen en waar ik hoopte dat dat bij de tweede ook het geval zou zijn, werd mijn eerste dag er toch wel een van frustraties. Ik was de eerste week de enige onervaren kracht in de VK (geen andere co's en/of leerlingen, op zich ideaal om je iets nieuws eigen te maken) en blijkbaar had een van de zusters bedacht die dag eens flink iemand het leven zuur te gaan maken en viel haar keuze daarbij op mijn persoontje. Ben zelden zo afgesnauwd, voor dom uitgemaakt en afgezeken op schrijffouten (daarmee bedoel ik de woordkeus van notities in patientstatussen die hier woord voor woord volgens protocol moeten worden opgeschreven en waarvan je de volgorde alleen door schade en schande blijkt te kunnen achterhalen) of de kleur pen die ik gebruik (...) Het was echt ongelofelijk! Wist niet dat er mensen bestonden die je gewoon echt bewust proberen het leven zuur te maken, weer wat geleerd dus. Gelukkig was dit maar een zuster en heb ik alles maar gewoon over me heen kunnen laten komen (hierbij geholpen door bemoedigende blikken van andere zusters) en dat bleek te werken want de dagen erna waren hemels in vergelijking met die eerste dag, zelfs bij aanwezigheid van deze miep.
Na twee dagen te hebben doorgebracht met het opruimen van placenta's en pas geboren baby's ;), waarvan het laatste overigens heel leuk is, mocht ik woensdag mijn eerste bevalling zelf begeleiden. Geweldig! Helpen een kindje ter wereld te brengen is ontzettend leuk en als alles goed gaat (wat gelukkig vaak het geval is) is het genieten geblazen en wordt zelfs het uitwassen van de oude en al lang niet meer witte lakens (na de partus vol bloed, poep en vruchtwater; geloof mij dat is geen aangename combi) leuk om te doen. Het contact met alle zwangere vrouwen is ook heel leuk, de verloskundigen zijn af en toe best hard voor de patienten en alhoewel dat soms ook echt nodig is zijn de meesten blij met iemand aan hun bed die ook weleens iets leuks zegt of een beetje lief voor ze is. Donderdag was een vreselijk rustige dag al werd ik wel 5 keer naar OK gestuurd om een kindje op te halen na een sectio caesarea. Superleuk, want dan mag ik het neonatale en placenta onderzoek doen, het wassen en naar de couveuse brengen en die kleintjes blijven leuk! Vrijdag weer twee partussen gedaan en vandaag mijn vierde! Heb inmiddels aantal favoriete zusters om mee te werken en met hen ook al veel lol gehad, zelfs met eerder genoemde terrorzuster gelachen en het er maar op gehouden dat ze met haar verkeerde been uit bed gestapt was de eerste dag..
Kortom, gaat super en weet zeker dat de komende weken alleen nog maar leuker worden omdat mijn theoretische en praktische kennis met de dag groeien in dit vak dat eigenlijk niet meer binnen de artsenopleiding wordt onderwezen.
Dit was het voor nu weer even, ik houd jullie op de hoogte!
liefs,
Lies
Nu sinds 1 week actief als bijna verloskundige co-assistent op de verloskamers van het 's Lands Hospitaal te Paramaribo en dus hoog tijd voor een kijkje in keuken!
Van tevoren wel weer een beetje zenuwachtig, want waar ik voordat ik begon aan de gyn periode al een beetje banggemaakt werd door verhalen over bitchie zusters en terror hoofdzusters daar, werd mij gezegd dat het op de VK nog wel een stukje erger zou zijn. De eerste voorspelling bleek mee te vallen en waar ik hoopte dat dat bij de tweede ook het geval zou zijn, werd mijn eerste dag er toch wel een van frustraties. Ik was de eerste week de enige onervaren kracht in de VK (geen andere co's en/of leerlingen, op zich ideaal om je iets nieuws eigen te maken) en blijkbaar had een van de zusters bedacht die dag eens flink iemand het leven zuur te gaan maken en viel haar keuze daarbij op mijn persoontje. Ben zelden zo afgesnauwd, voor dom uitgemaakt en afgezeken op schrijffouten (daarmee bedoel ik de woordkeus van notities in patientstatussen die hier woord voor woord volgens protocol moeten worden opgeschreven en waarvan je de volgorde alleen door schade en schande blijkt te kunnen achterhalen) of de kleur pen die ik gebruik (...) Het was echt ongelofelijk! Wist niet dat er mensen bestonden die je gewoon echt bewust proberen het leven zuur te maken, weer wat geleerd dus. Gelukkig was dit maar een zuster en heb ik alles maar gewoon over me heen kunnen laten komen (hierbij geholpen door bemoedigende blikken van andere zusters) en dat bleek te werken want de dagen erna waren hemels in vergelijking met die eerste dag, zelfs bij aanwezigheid van deze miep.
Na twee dagen te hebben doorgebracht met het opruimen van placenta's en pas geboren baby's ;), waarvan het laatste overigens heel leuk is, mocht ik woensdag mijn eerste bevalling zelf begeleiden. Geweldig! Helpen een kindje ter wereld te brengen is ontzettend leuk en als alles goed gaat (wat gelukkig vaak het geval is) is het genieten geblazen en wordt zelfs het uitwassen van de oude en al lang niet meer witte lakens (na de partus vol bloed, poep en vruchtwater; geloof mij dat is geen aangename combi) leuk om te doen. Het contact met alle zwangere vrouwen is ook heel leuk, de verloskundigen zijn af en toe best hard voor de patienten en alhoewel dat soms ook echt nodig is zijn de meesten blij met iemand aan hun bed die ook weleens iets leuks zegt of een beetje lief voor ze is. Donderdag was een vreselijk rustige dag al werd ik wel 5 keer naar OK gestuurd om een kindje op te halen na een sectio caesarea. Superleuk, want dan mag ik het neonatale en placenta onderzoek doen, het wassen en naar de couveuse brengen en die kleintjes blijven leuk! Vrijdag weer twee partussen gedaan en vandaag mijn vierde! Heb inmiddels aantal favoriete zusters om mee te werken en met hen ook al veel lol gehad, zelfs met eerder genoemde terrorzuster gelachen en het er maar op gehouden dat ze met haar verkeerde been uit bed gestapt was de eerste dag..
Kortom, gaat super en weet zeker dat de komende weken alleen nog maar leuker worden omdat mijn theoretische en praktische kennis met de dag groeien in dit vak dat eigenlijk niet meer binnen de artsenopleiding wordt onderwezen.
Dit was het voor nu weer even, ik houd jullie op de hoogte!
liefs,
Lies
-
11 April 2006 - 16:41
Broer:
Haaa ben ik dan eindelijk eens de eerste die reageerd!!! Hee maar gaaf Lies, dat je al zoveel geboorten hebt meegemaakt/begeleid. Moet wel indrukwekkend zijn, al zie je er natuurlijk meer op één dag. Volgende week komt Ruud in Rotterdam eten. We gaan zegmaar samen huilen... :D!!! Haha nee hoor, een beetje grienen dan.. maar vooral gewoon lekker eten en jouw terugkomst organiseren..:P! Ik geniet van al je verhalen en ervaringen en vind het super gaaf dat je ze allemaal met ons wilt delen!
Dikke kus, zet hm op met die tangige zustertjes!!
Ivo -
11 April 2006 - 18:55
Oom Nico:
Dag lieve nicht.
Wat heb je weer een leuk bericht gemaild, bedankt hiervoor.
Nu Elize, ik neem aan dat hetgeen wat je daar allemaal meemaakt, niet gauw zal vegeten. Zeker wanneer je weer in ons kikkerlandje aan het werk gaat.
Elize, ik wens je nog een leerzame tijd en geniet er ook van.
groetjes oom Nico. -
12 April 2006 - 17:14
Mo:
Eej Lies!!
Zo erg zijn verpleegkundigen nou ook weer niet hoor.. kan best met ze lachen ;-)
Leuk je verhalen zo te lezen, erg facinerend allemaal! Zo te lezen heb je er ook een erg leuke tijd, genite ervan meid!
In afwachting van je volgende reisverslag!
Kus,
Mo -
13 April 2006 - 15:17
Joke:
Ha die Lies, enig om weer van je te horen Combinatie van werk/vrije tijd heb je volgens mij aardig goed ingevuld. Ennnuuuh, miepige zusters zijn ook maar mensen, daar kun jij best mee omgaan. Ben op het moment erg jaloers op je het regent hier pijpestelen en de verwachtingen voor Pasen zijn ook niet bijzonder te noemen. Ga vanavond met Lia en Joke naar de Dijk!. Ben benieuwd hoor. Geniet, elke dag, ieder uur, dit komt niet meer terug. Carpe Diem!. Liefs papenmam -
16 April 2006 - 10:40
Grote Nicht:
Hey Liesje,
Wat een belevenissen maar weer! Je verhalen zijn ieder keer weer spannender, maar ook ingewikkelder, met al die moelijke termen, waar wij 'normale mensen'nog nooit van gehoord hebben, haha! Enne, laat je niet op je kop zitten, hoor, door zo'n Boze Bep. Ze moeten zich daar gelukkig prijzen dat ze met zo'n topper als jij mogen werken! Hang on!!
Hier alles ok; het begint eindelijk lente te worden... Met Jamaica gaat alles weer goed en sinds vorige week hebben we een kat! Hij heet Simba, is zever jaar oud, gitzwart en komt uit het asiel (al heeft ie daar maar een weekje gezeten). Het is een schat van een beestje, echt heel lief! Hij wil alleen nu al heeeel erg graag naar buiten, dus dat wordt nog een hele klus om hem 3 weken binnen te houden.
Veel plezier en succes daar! Veel liefs en X Remco en Caroline -
20 April 2006 - 07:40
Ing:
Ha Liesje!!
Net Mash nieuwe bericht gelezen, en dus ook meteen even bij jou gekeken, maar gok dat jij druk bent met kindjes vangen ;)
Nog steeds lekker aan het genieten van het relaxede Suri-leventje? hier begint de lente eindelijk n beetje te komen, schijnt t weekens zelfs 20 graden te gaan worden! succes je laatste weekjes coschap en van de vakantie daarna!!
kus, inki -
01 Mei 2006 - 05:17
Willy:
hoi Elize,
leuk om je verslag te lezen, het is hier even rustig, vakantie en de beco is weg, dus eindelijk tijd om me bij te lezen
hoop dat als je terugkomt je gauw weer komt buurten
knuffel vanuit Utrecht, willy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
