Raleighvallen

Hallo! Fai go??

Hier weer een berichtje uit het verre Paramaribo waar de zon bijna altijd schijnt en de mensen lachen. Het gaat goed en ik heb in de afgelopen tijd weer een hoop beleefd, dus maken jullie je borst maar nat...

Grootste avontuur tot nu toe is toch wel de vierdaagse tour die ik vorige week met Wanda en Masha naar Raleighvallen heb ondernomen. Surinamers houden niet van lange woorden en het achtervoegsel -vallen is dan ook een verkorting van het woord 'watervallen'. Nu is het begrip waterval hier iets breder dan thuis en zou ik sommige vallen ook wel onder het kopje stroomversnelling/sula kunnen plaatsen, maar de vallen die ik in het centrale natuurreservaat van Suriname heb gezien vielen absoluut onder de eerste categorie en waren heel indrukwekkend!
Maargoed, meestal begint een verhaal bij het begin dus zal ik dat voor de verandering ook maar eens doen. Er waren eens.. drie meiden die graag het binnenland op een wat avontuurlijkere manier wilden ontdekken dan de gemiddelde stagaire hier in Suriname. In overleg met hun geweldige en inmiddels vaste gids bedachten zij een expeditie naar Raleighvallen en de Voltzberg in een natuurreservaat dat ongeveer de helft van nederlandse bodem beslaat en na enig overleg en lief geglimlach naar de begeleidend artsen van Mash en mij (we moesten immers een weekje co-schap verplaatsen om deze expeditie mogelijk te maken) ging de reis aanvangen op dinsdag 5 april. Vet spannend! Van tevoren had ik me al allerlei rampscenarios in mn hoofd gehaald die betrekking hadden op de 2 nachten die we in de buch in een hangmat door zouden moeten gaan brengen in combinatie met de weelderige fuana die zich in diezelfde bush bevindt... Slangen, poema's, tijgers, bosvarkens, gifkikkers.. zag het allemaal nog niet helemaal voor me maar goed, dit was wel de ultieme bikkeltest en ik was benieuwd of ik die zou doorstaan.
De eerste verrassing was dat we niet met een busje het binnenland in zouden gaan hobbelen maar dat we om half 12 verwacht werden op vliegveldje de Goede Hoop. En alhoewel die naam niet erg geruststellend is bleek het vliegtuigje dat bestuurd werd door een echte boeroe (superblanke afstammeling van de 400 friese boeren die hier in de 19e eeuw gingen wonen) toch zeker veilig genoeg om ons naar een sprookjesachtig vliegveldje/grasveld in het binnenland te brengen. Na het applaus voor de piloot die voor mij geen 5 minuten langer had hoeven vliegen stapten we groen en geel (in schutkleur dus ;) uit op Fungu eiland. Daar wederom de ogen uitgekeken toen we naar de toeristische slaapplaatsen op het eiland liepen om daar aan het water van de commewijnerivier de lunch te nuttigen. Wat een mooi plekje aarde was dit! Het weer was ook prachtig en al snel moesten we ons klaar gaan maken voor de 3 uur durende wandeling naar onze hangmatplaatsen aan de voet van de Voltzberg; een van de bergen die we zouden gaan beklimmen. Dus voorhet eerst hier; bergschoenen aan, 5 liter water in mn backpack die gelukkig licht gepakt was voor de komende drie dagen jungle en in lange broek (helas zitten hier ook teken..) de korjaal in. Daar ontmoetten we Asoedano, een kleine boslandcreool in militair pak en zevenmijlslaarzen die ons de komende dagen zou gaan gidsen en Romeo die het eten voor de komende dagen mee moest zeulen. Na een klein stukje over de grote rivier maakte de boot ineens een scherpe bocht en verdween tussen de takken in wat bleek een heuse kreek te zijn.. wow! Kanoen in Utrecht op de kromme rijn werd acuut overtroffen en vanaf dat moment werd het genieten geblazen. Langzaam voeren we over de kreek tot we bij een prachtige waterval aankwamen en daar uit moesten stappen. Bagage eruit en net helemaal opgetuigd toen Elton verkondigde dat we eerst even gingen zwemmen bij de waterval.. zo mooi! Heerlijk verfrist en na flink genoten te hebben van onze jungledoop gingen we dan echt aan de tocht beginnen. Het was warm, die 5 kilo extra was zwaar, maar alles om me heen was prachtig en deed me eerder genoemde vergeten. We keken op tegen bomen van 50m hoog, sprongen over kreekjes, ploegden door moerassige grond en bekeken geinteresseerd de verschillende (vruchten)bomen en sporen van dieren waar de gidsen ons op wezen. Ondertussen vertelden de gidsen verhalen over hoe te overleven in de jungle, welke bomen/planten of andere dingen waarvoor werden gebruikt door binnenlandse volken en werd er natuurlijk ook veel gelachen.

Na 2,5 uur kwamen we aan bij het researchcenter Stinasu aan de voet van de Voltzberg. Een heel simpele accomodatie met een kamer voor hangmatten, een regenton+kraan als douche, 2 gaspitten en een tafel en een ongelooflijk mooie tuin ;) Moe maar voldaan onze hangmatten geinstalleerd en heerlijk gegeten om s' avonds bang gemaakt te worden met verhalen over gifslangen die midden in de nacht precies langs ons huis glibberden op zoek naar toiletterende bakra'tjes. Er bleken de volgende ochtend dan ook een aantal blazen op knappen te staan, natuurlijk tot groot vermaak van de gidsen! Het slapen in een hangmat vond ik echt vreselijk; wat een nacht vol gedraai en gedoe! Kwam geradbraakt uit dat ding de volgende dag met spierpijn in mijn hele lichaam! En dan volgde nog een nacht... De eerste dag zijn we op weg gegaan naar de Van Stockum, een insellberg van 450m hoogte die we tot het eerste plateau beklommen hebben. Parchtige tocht met lichte bepakking en stukken waar de weg echt met het hakmes van Asoedano gebaand moest worden. Veel sporen gezien, evenals apen die ons blijkbaar niet zo leuk vonden als wij hen aangezien we met alles wat los en vast zat in de hoge bomen werden bekogeld! Na 9 uur onderweg in de jungle kwamen we weer aan bij ons kamp; geen blaren en wel prachtige herinneringen rijker. s'Avonds lekker ingedut bij een borgoecola die door Elton was meegenomen en hard gelachen bij het kaartspelletje troefcall; een vereenvoudigde versie van klaverjassen. Dag drie stond in het teken van de Voltzberg; 250m hoog, ondergrond als asfalt (alle inselbergen hebben dat, heel gek om op te lopen zo midden in de natuur!) en een berg met een fenomenaal uitzicht over de omgeving. Na een gelukkig veel betere nacht in mijn hangmat en heerlijk ontbijt weer op avontuur. De beklimming was kort aangezien de berg erg steil is, maar daardoor wel zwaar en als je dan boven komt blijkt alles de moeite waard! Prachtig en eigenlijk met geen woord te beschrijven zo mooi! Wat voelde ik me daar gelukkig, zo midden in de natuur, een uitzicht alsof je heel zuid-amerika kunt zien en twee lieve vriendinnen om het allemaal mee te delen. Dit maakte de reis naar Raleighvallen compleet! Na heerlijk een tijd boven te hebben doorgebracht weer naar beneden gelopen en onze tassen opgepikt (die kun je in de jungle nl echt overal achterlaten omdat er simpelweg in de wijde omgeving geen mens te bekennen is!) om de reis naar het vliegveldje weer te ondernemen, gelukkig met een paar kilo water minder dan de heenreis. We hadden de pas er flink in en de wandeling leek een eitje, misschien raak je in een paar dagen toch wel een beetje gewend aan het lopen in de jungle! Op de plek waar we waren uitgestapt konden we nu na het zwemmen ook weer instappen en de rivier oversteken naar researchcenter Lolopasi; een iets luxere versie van Stinasu met heuse bedden. Daar heerlijk de tijd om te relaxen en lekker gelezen, geschreven in mn dagboek en gelachen tijdens het kaarten en de leuke gesprekken met elkaar onder een stralende sterrenhemel vol sterrenbeelden die ik niet ken en in het gezelschap van vuurvliegjes (leuk) en muggen (grrr). De volgende dag kwam ons avontuur alweer ten einde en werden we na een bezoek aan de Moedervallen (45 min lopen vanaf het huis) en een eindeloze wandeling naar de landspunt van Fungu eiland weer teruggevlogen. Dit keer gelukkig door een wat minder turbulent luchtruim en met prachtige vergezichten over het 'broccoliveld' dat Suriname heet.

Terug in de bewoonde wereld... na een geweldig avontuur! Dit had ik nooit willen missen en ben superblij dat ook Dr Mohan me de kans heeft gegeven te gaan in deze week (anders had wanda niet meer meegekund). De week erna ben ik begonnen op de verloskamers, maar daarover later meer!

Heel veel liefs uit prachtig sranan en tot snel schrijfs!
Elize