Phagwa en meer :)

Lieve allemaal!
Bedankt voor al jullie reacties, echt leuk!

Ik heb al lang niet meer geschreven en zoals men altijd pleegt te zeggen; geen nieuws, goed nieuws, is dat in dit geval zeker op mij van toepassing geweest. Het is genieten geblazen hier en sinds ons tripje naar de marowijnerivier hebben we al zoveel meegemaakt. Inmiddels wonen Mash en ik niet meer bij oma Cheng in huis, en zijn we na het vertrek van Irene en Sophie verhuisd naar de overkant. We wonen nu samen met Wanda en Rosanne boven de vogeltjeswinkel van Jerry, een van de zonen van Oma Cheng en hebben nu allebei een eigen kamertje. Het is een heerlijk huis; al hebben we veel huisdieren waarvan de een wat nuttiger is (gekko's vangen muggen) dan de ander (kakkerlakken hebben ze in Suriname helaas ook), vallen de ventilatieluiken bijna uit hun kozijnen, douchen we altijd koud waarna de tijd die we hebben gedouchd verdubbeld wordt doordat het afvoerputje niet zo goed werkt en je dus nog 5 minuten moet dweilen en moeten we al het eten in de koelkast bewaren omdat het anders vol zit met mieren. Het mag de pret allemaal niet drukken want onze kamers zijn gezellig en ons enorme balkon/huiskamer/chillruimte/eetkamer maakt alles goed! Eigenlijk zijn we dus altijd buiten en dat vind ik heerlijk.
Inmiddels hebben we ook al een aardig regelmatig leefritme ontwikkeld; zo sta ik elke dag om 6.45 op waarna ik al mijn moed moet verzamelen om echt even onder die koude douche te stappen, vervolgens in de keuken ontbijt en lunch klaarmaken om eerstgenoemde lekker op het balkon te verorberen. Het zonnetje staat dan precies op ons balkon en het is echt heerlijk om daar te beginnen aan een nieuwe dag. Ondertussen gaan de scholen hier dan ook beginnen en lopen er dus hordes kinderen in hun schooluniform (lichtblauwe bloes en spijkerbroek) voorbij. Dan naar het ziekenhuis, meestal ben ik er om 7.30. De dagen daar zijn erg wisselend. Sommigen vliegen voorbij (zoals vandaag!) en meestal zijn dat de dagen waarop ik veel heb kunnen doen (hechten op OK, nieuwe patienten zien en onderzoeken, assisteren bij operaties of prenatale controles uitvoeren bij zwangeren, echo's bijwonen en soms zelf een stukje doen), maar er zijn ook echt dagen dat ik het gevoel heb alleen maar te moeten wachten. Het hoort er blijkbaar bij hier en als ik maar hard genoeg 'no spang' denk kom ik er meestal wel doorheen. De mensen zijn allemaal heel aardig en de meesten ook wel behulpzaam, en het contact met patienten is gewoon heel leuk, al vinden de meesten het lastig mij van een zuster te onderscheiden. Soms best frustrerend om te merken dat mijn mannelijke collega's nooit broeder genoemd worden, meestal laat ik het maar en weten ze me uiteindelijk wel te vinden voor inhoudelijke vragen over hun ziekte of behandeling.
De dagen duren meestal tot een uur of 15.00 en dan begint het vakantiegevoel pas echt. Lekker in de zon zitten, beetje lezen, boodschappen doen bij de chinees op de hoek en de altijd onvermijdelijke vraag; wat zullen we vanavond eens gaan doen?! Gelukkig hoeven we daar niet zo lang over na te denken; maandag en woensdag salsales (ik begin het al aardig door te krijgen en ga er nog steeds met veel plezier naartoe!) dinsdag en donderdag zwemmen. En in het weekend.. het tweede weekend zijn we verhuisd en de volgende dag naar White beach geweest met de familie Cheng. White beach is een soort aangelegd strandje en deed me erg denken aan Alphen plage ala Wet'n Wild in de tropen. Het was wel iets leuker hoor; met natuurlijk de inmiddels bekende hutjes met bananenbladeren, muziek, lekker weer en piranhas! Oppassen dus in dat water. Was een leuke dag die jammer genoeg wat natter werd dan gepland door de vele regenval. Maar een dagje hangmat hangen, zwemmen en genieten van Surinaams eten (we werden werkelijk volgepropt daar!) was een perfect begin van wat een drukke week zou gaan worden..

Dinsdag hadden we ons eerste echte salsafeestje op de dansschool en konden we naar alle lust onze pasjes oefenen. Erg leuk, ze hadden er met hapjes en versieringen echt hun best op gedaan er iets leuks van te maken. We hebben er lekker gekletst en gedanst natuurlijk, ben echt blij dat we daar zijn gaan dansen; zoveel leuke en lieve mensen! De dag erna was heel speciaal; Phagwadag!
Phagwa is het Hindostaans nieuwjaar en dat betekent in Suriname een nationale vrije dag. Prima! Van tevoren waren we al gewaarschuwd voor de kleurstoffen waarmee de hindostanen elkaar besmeuren en dus hadden we voor 3 euro pp een phagwa outfit aangeschaft en stonden we om 12.00 uur in de stad op zoek naar het feest... dat er niet kwam. Feit dat meerdere toeristen op zoek waren naar het feest gaf te kennen dat het ieg niet aan ons lag dat wij het niet vonden, zelfs bij de door ons opgezochte hindostaanse tempel was niets te beleven. Gelukkgi waren we eerder al door dr Karansingh (arts-ass van Jaap-Peter en mij) uitgenodigd s'avonds naar een feestje van zijn familie te komen, dus na het eten gingen we in outfit op weg naar het onbekende. Dit feestje was niet moeilijk te vinden, we waren nog niet van onze fietsen gestapt of zaten al onder het roze phagwapoeder en goedkope parfum. Deze mensen waren duidelijk al langer aan het feesten onder het genot van live hindostaanse muziek (geen commentaar...) en het bekende hapje en drankje op een voetbalveld. Meteen werden wij dames door veschillende mannen de dansvloer opgesleurd en gelukkgi snel van hun handtastelijkheden gered door Karansingh die kort maar krachtig duidelijk maakte dat er niet meer met ons gedanst mocht worden op deze manier. We waren hem dankbaar... Na zijn vrouw en kinderen ontmoet te hebben, met allerlei mensen op de foto geweest te zijn en veel lol met zijn vieren bleek dat sommigen vonden dat vooral Wanda en ik nog niet vies genoeg waren. Met twee handen vol rode verf werden onze gezichten ingesmeerd, we leken wel tomaten!(foto's zie mashaenelize.whereareyou.net). De bara's op de foto zijn een soort gekruide oliebolvariant en echt heel erg lekker. Iedere keer dat ik met het lege bordje terug kwam bij de maker werd ik met een vol bord weer teruggestuurd, die man was echt hopeloos! Wel lekker natuurlijk, maar na 2 bara's ahdden we echt wel genoeg!
Het was een bijzondere avond en een om nooit te vergeten.
Het weekend zijn we in Paramaribo gebleven en zijn we zondag in de stromende regen dapper op onze barrels gestapt en begonnen aan een fietstocht die meer dan 50km zou gaan beslaan en ons via kleine weggetjes en bootjes langs de plantages naar plaatsjes als Nieuw-Amsterdam, Frederiksdorp, Alkmaar en Tamanredjo voerde. De sportieve noot aan de tocht bracht de beklimming van de lange en steile brug over de surinamerivier aan het einde van de dag. Supertrots waren we!

Straks weer lekker zwemmen, de tijd vliegt hier in het internetcafe! Beloof dat ik snel weer zal schrijven!

Veel liefs,
Elize